In de voorjaarsvakantie hadden we een leuke wintersportvakantie gepland in de Allgäu in Zuid-Duitsland. Het liep alleen iets anders dan gepland…
We hadden een leuk hotelletje in Pfronten uitgekozen, vlak naast een gondel-lift. En bij een uitloper van de pistes.
Onze vrienden Marcel en Xandra, en hun zoons Sam en Niek (vrienden van Tycho en Zeb) gingen mee, en dus was er al veel voorpret. Maar in de aanloop naar de vakantie bleek ook dat het te warm was in Zuid-Duitsland.
Toch hadden we er wel vertrouwen in. Tegenwoordig staan er overal sneeuwkanonnen, er zullen dus toch nog wel wat pistes open zijn?
In ieder geval gaan we eerst maar eens op pad, dan zien we het daar wel.
Onze autorit naar Pfronten verloopt voorspoedig. We gaan pas op zondag, dus er is niet zo heel veel verkeer op de snelwegen.
Alleen tussen Stuttgart en Ulm komen we in de file. Wegwerkzaamheden en een ongeluk zorgen ervoor dat we 20 minuten helemaal stil staan.
Aan het eind van de rit zien we de bergen opdoemen. We zien sneeuw, maar eigenlijk alleen op de toppen. Toch zien we wat skiliften en pistes waarop geskied wordt, dus we hebben er vertrouwen in.
We komen aan bij ons hotel in Pfronten, en zien ook de gondellift naast het hotel. Alleen geen sneeuw om er op de skies te komen.
We besluiten dat dat een zorg is voor later. Eerst maar eens uitpakken. We worden hartelijk ontvangen, de jongens krijgen een kamer voor 4 met hun vrienden, en wij nemen een drankje.
Gedurende het diner in de avond, en het ontbijt de volgende morgen, wordt het ons duidelijk dat we de auto’s nodig zullen hebben om te skiën.
We gaan op pad om ski’s te huren, en nemen dan een kijkje bij het skigebied van Pfronten. Er is wel een lift open, maar dat is zo te zien alleen om de klasjes kinderen te laten skiën.
Wij besluiten om door te rijden naar het nabijgelegen Nesselwang, ook nog in Duitsland. Hier zijn nog wel meerdere pistes open.
Dat betekent ook dat de jongens niet in een ski-klasje gaan, maar met ons meegaan.
Nesselwang is, evenals Pfronten, een klein skigebied in de Duitse Allgäu. Maar het toont groter dan Pfronten, te beginnen met een groot parkeerterrein.
Als we skipassen (alleen voor vandaag) gekocht hebben gaan we naar de lift. Daar zien we iets bijzonders: de lift heeft zowel stoeltjes als gondels. Dat hebben we niet eerder gezien.
We nemen eerst maar de gondels, dan hoeven we boven pas de skies onder te doen. Het is wel even wachten, want er zijn veel klasjes die de gondels nemen.
Eénmaal boven gaan de skies aan en gaan we naar beneden. Er zijn een paar blauwe pistes, en we doen het rustig aan. Voor de jongens is het weer flink wennen, hoewel ze al eerder geskied hebben.
De sneeuw is zwaar. Papperig en er ontstaan veel hoopjes. Er is een steil stukje en dat is lastig voor de jongens.
Als we de derde keer naar beneden gaan nemen Tycho en Sam de piste aan de rechterkant, gevolgd door Patrick en Xandra. Die vragen zich af of die wel bij de lift uitkomt. Maar een skiklasje haalt ze in, dus het zal wel goed zijn. Eenmaal beneden zien ze dat er een grasveld naar de lift leidt. En de andere lift is niet open.
Tycho en Sam moeten, met Patrick en Xandra, een stuk lopen over het gras. En daar hebben ze flink de pé in. Gelukkig trekt dat bij de lunch weer bij, maar veel skiën doen we daarna niet meer…
Tijdens het diner kijken we angstvallig naar de weersberichten. Er is neerslag op komst, maar wordt dat sneeuw of regen?
Ook kijken we naar andere ski-gebieden in de buurt, binnen een half uur rijden van Pfronten. Er zijn er wel een paar, maar of het weer daar beter is, is de grote vraag…
Bij het ontbijt regent het. En omdat het er ook in de andere gebieden niet erg goed uitziet, besluiten we vandaag te gaan zwemmen. Er is een leuk zwembad in Nesselwang, dus daar gaan we heen.
Onderweg verandert de regen in sneeuw, veel sneeuw. Dat ziet er goed uit, maar het verandert de plannen niet, de jongens willen graag zwemmen.
Het zwembad blijkt niet zo groot. Maar de jongens vermaken zich kostelijk. Wij ook, al zijn we na een paar uur blij om de drukte weer te ontvluchten.
Als we die avond in het dorp Pfronten gaan eten, worden we er op een aparte manier aan herrinnerd dat het vandaag laatste dinsdag is.
In het restaurant waar we naar binnen gaan zitten een paar zwervers op de grond. De eigenaar legt ons uit dat dit traditie is in dit deel van Duitsland.
De zwervers zijn jonge mannen die het dorp rondtrekken. Bij die tocht mogen ze niet over de weg en bruggen gebruiken om de beken over te steken.
Restaurants moeten de zwervers binnenlaten, en eten aanbieden. Ze zijn smerig, zitten op de grond, en eten met hun handen. Even later verlaten ze met veel kabaal het restaurant.
Als we bijgekomen zijn van dit spektakel, genieten we van een heerlijke maaltijd in het restaurant.
Helaas is het in Pfronten gewoon te warm voor de sneeuw om te blijven liggen. De volgende dag besluiten we dus om het wat hoger op te zoeken: naar Oostenrijk.
Op ruim een half uur rijden ligt Lermoos. Dit is een iets groter skigebied. En wat belangrijker is: het gaat tot 2000 meter hoog, en dus zal de sneeuw daar beter zijn.
Als we de auto geparkeerd hebben en onze skispullen aangetrokken, brengt de gondel ons vlotjes naar grotere hoogte. En inderdaad: de sneeuw is hier prima.
Veel pistes zijn hier wel wat lastiger. Vooral bovenop de berg kunnen we niet om een paar rode pistes heen. De jongens doen het prima, maar naarmate de dag vordert worden ze moe en gaat het lastiger.
Ik neem Tycho daarom eerder mee met de dalafdaling, terwijl de rest nog een keer omhoog gaat.
Die dalafdaling is blauw, maar erg zwaar vanwege de hopen pap-sneeuw. Je kan dus beter bovenop op de rode pistes skiën, dan beneden in de pap op blauwe pistes.
We nemen de gondel te voet weer omhoog, waar we een drankje doen. Dan neem ik ook de andere jongens met de gondel mee naar beneden. Op Sam na, die skiet met Patrick, Marcel en Xandra de dalafdaling.
Oostenrijk is ons goed bevallen. Maar voordat we Lermoos bereikten, zagen we nog een andere gondellift. Deze bleek naar het skigebied in Berwang te gaan, en daar kiezen we de volgende dag voor.
Berwang blijkt een heel leuk skigebied te zijn. Het is wat minder hoog, en het miezert een beetje. Maar dat mag de pret niet drukken, het skiën gaat prima.
Wel ontstaan op het drukke deel van de pistes weer hopen pap.
Om aan de rustigere kant van het skigebied te komen moeten we een paar sleepliften nemen. Daar houden Zeb en Tycho niet zo van, en dus blijven we vooral op het drukkere deel.
In etappes komen we weer naar beneden. Ik neem Zeb en Tycho met de gondel mee, even later doet Marcel met Niek hetzelfde.
Sam, die er plezier in heeft om stukjes tussen de bomen te skiën, gaat met Patrick en Xandra naar beneden. Daar komt hij helemaal uitgeput aan, het laatste stuk was toch wel zwaar.
Inmiddels loopt de vakantie alweer bijna op zijn einde. We rijden op vrijdag terug, om ook nu weer de grootste drukte te ontlopen.
We willen in de ochtend nog wel even skiën, en dat doen we weer in Nesselwang. Maar eerst inpakken.
Als we om een uur of 10 in Nesselwang zijn, gaat Patrick snel naar boven om de bovenste, rode pistes te inspecteren. Die durfden de jongens eerder niet aan, maar nu misschien wel.
Hij komt enthousiast naar beneden, die pistes zijn top! En dus gaat iedereen, op mij na, mee naar boven. Ik blijf achter om mijn knie rust te gunnen. En ik bestel alvast een drankje op het terras.
Als het tijd is om te lunchen komt iedereen naar het terras. Om direct wat dikke kleren uit te trekken. Het zonnetje schijnt, en het is maar liefst 12 graden. Heerlijk, alleen betekent dat wel nog meer pap-sneeuw.
De jongens nemen de laatste etappe door de pap-sneeuw naar beneden. Dan is het omkleden, spullen inladen, langs de skiverhuur om de ski’s weer in te leveren, en dan op weg naar huis.
Het is een flinke rit terug naar huis. Maar dat geeft ons de gelegenheid om deze vakantie met de jongens te evalueren.
En dat doen we zoals ze op school gewend zijn: met Tips en Tops.
Tops:
Tips:
Kortom, op deze wintersport vakantie hebben we 4 verschillende skigebieden gezien (en op 3 daarvan ook echt geskied). Dat was niet verkeerd, maar we gaan voor volgend jaar maar weer eens puzzelen waar we naartoe gaan…
(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)