Amarins met haar lievelingstijger Myra

door Jannes Boonstra
(Drachten)

Amarins haar vader fotografeert regelmatig voor een project bij Pantera, een opvangcentrum voor katachtige roofdieren. Soms mag Amarins met haar vader mee en speelt ze graag mee met de tijgers.

Niet in het hok natuurlijk, het blijven wilde dieren, maar veilig achter het hek. We merkten al snel dat Amarins zich sterk tot Myra aangetrokken voelde, een oude lieve tijger.

Myra was een tijger die een speciale band had met mensen, je kon in haar ogen zien dat ze van mensen hield. Amarins en Myra begonnen al snel samen spelletjes te doen met het heen en weer rennen langs de kooi. Hoewel je het niet zou verwachtten, was Amarins sneller dan Myra. Dat kwam omdat Myra erg oud was. Toch speelden ze erg leuk met elkaar samen.

Tot ik een keer om een uurtje of tien in de avond een telefoontje kreeg van Pantera dat Myra was overleden. We hebben Amarins wakker gemaakt en meegenomen op de late avond waar ze afscheid kon nemen van Myra.

Op de foto zie je dat ze afscheid neemt van Myra, het boegbeeld van Pantera. Een lieve tijger met een gouden hart voor mensen. Mensen die zeggen dat je geen band op kan bouwen met grote roofdieren zouden Myra eens moeten leren kennen.

Nu Amarins een tijger tegenkomt (al dan niet in de dierentuin), blijft ze altijd even staan en denkt ze aan Myra. Ze heeft nu een tijgerknuffel die Myra heet, en ze zegt dat wanneer ze groot is, ze dierenverzorgster wil worden van Tijgers (en Leeuwen).

De foto is daarom voor ons erg bijzonder, omdat het een onmogelijke vriendschap lijkt te zijn. En voor Amarins is het een aandenken aan haar lievelingstijger Myra.